سفر

چمدونش رو بست . گفت فردا صب برای همیشه میره. به اتاق رفت و خوابید . خاطرات پنج ساله گذشته رو مرور کردم . اون روزایی که مامانم میگفت این پسر مناسب تو نیست و من یه پا واستادم که میخوامش . از داداشم که گفت اگه بری دیگه اسمتو نمیارم و من باز اونو انتخاب کردم .

چقد روزای خوبی بود با اینکه قید همه رو زدم و تنها شدم اصلا احساس تنهایی نمیکردم. همه چی خوب بود . کنار هم همه چیزو ساختیم . بیکار بود و باهم کار را انداختیم . با هم پول جمع کردیم و شد سرمایه اولیه فروشگاهمون . چقد زحمت کشیدیم کنار هم که که همه چی خوب بشه ...

نفهمیدم چی شد که همه چی عوض شد . یادمه انقد درگیر کارای فروشگاه و رسیدگی بهشون بودم که وقت واسه هیچی نداشتم و هیچ وقت نفهمیدم چی شد که سرد شدیم به هم . امشب دیگه همه چی تموم شد . بهم گفت برای همیشه میره . رفتم تو اتاق و نگاش کردم . دیگه مثل قدیما دلم ضعف نمیرفت واسه دیدنش . خب شاید باید قبول کنم اون از من شجاع تر بود که این سردی رو به روم اورد و قصد رفتن کرد. لباسامو ریختم توی ساک باید به یه سفر برم که خودمو پیدا کنم و شاید دیگه هیچ وقت برنگردم پیشش. نگاش کردم ، برای اخرین بار نگاش کردم ..