در مبحث نخیدن(همان نخ دادن خودمان)

حکایت ست بانو و ملک بادبادک بازان

در الافی امروزمان در ملک تهران، رسیدیم به بستانی به نام پردیسان. دیدیم در میان آسمان ، ببرو پلنگ و شکلک یاهوی خندان.

پرسیدیم از کسی چیست داستان ؟ گفت باشد جشن بادبادک بازان.

گفت هر هفته به پا باشداین جشن در میان همین بستان.

دیدم هر کسی بادبادکی فرستاده در اسمان؛ماهم بادبادکی خریدیم  تا بی کلاه نماند سرمان.

عاجز از بالا فرستادن بادبادکمان گفتیم ای امان! امد جوانکی و باد بادکمان را پراند خندان. ما درگیر بادبادکمان بودیم خندان ،دیدیم  نخی پیچید به نخ بادبادکمان در اسمان  . در تلاش برای رهاییدن از دست بادبادک ان جوان,خود جوانک امد پیش ما خرامان. گفت نخ به نخ شدیم بانو . گفتیم نخ به نخی دیگر چیست یارو ؟

خندید و نخمان را پس داد . دیدیم در کنار نخ شماره هم فر داد. افتاد که در ملک بادبادک بازان نخ به نخ شوند با دلبرشان.

نخمان را گرفتیمو و گفتیم نخت پیشکش!ما نخ به نخ نشویم با هر ریز چشم.

رفتیم سوی دیگر بستان دیدم بانوی دلبری را گریان . بانو عاجز از پراندن بادبان ناله میکردو میگفت ای امان!

دیدم جوان بی بادبادکی امد کنارش خرامان گفت نباشد جای هیچ غصه برخیز و  بادبادک را بپران. در خیال گفتیم شکرت ای یزدان ،تک نخی امن باشد برای این دو جوان . در خیال خود بودم که نعره  زد آن جوان نخ بده ای بلای جان . باونو نخی داد خندان و من مبهوت این داستان !

گفتم ای عجب از  این بستان بی نخی هم نباشد چاره داستان .نخ دادن باشد مارتنی در این میان که بسیار سریعتر باشد از دیگران! هر انکس که گفت نخ بده بی امان ، لحظه ای بعد بود در کنارش ارام جان.

رفتیم انسوتر این بستان، که  بیگانه نباشیم میان این دو جوان .دیدم  در انسوتر بادبادک بازی جوان ،که بود حرفه ای و خندان . دل ما را برد پی خودش در عمق اسمان. پیش خود گفتم ای ارام جان. حال چگونه نخ به نخ شود بادبادکمان؟

بسیار حرفه ای بود ان جوان تا می رسید به نخش بادبادکمان فرار میکرد از سمت دیگر بی امان! چنان مویی رد میکرد و لایی میکشید در اسمان که گفتم احسنت چه میکنی تو در خیابان !!!!

در خیال این بودم که نخ به نخی نیست درمان ،چه کنیم با این دلبر پر توان؟ که نخ رها شد از دستمان ،ما هم از پی نخ میرفتیم دوان!

به ناگه ان جوان خندان بگرفت نخ بادبادکمان. رسیدیم نزدیکش نفس زنان ! نخمان را پس داد خندان. تشکر کردیم با صدای لرزان.

فهممان شد نخ رهاییدن  باشد  مبحث سوم این داستان،هر کجا نخ به نخی و نخ دادن نشد درمان نخ را زدستت برهان؛گرچه باشد ریسک این که شلقوزی بگیرد نخ دردستان اما خوش شانس بود ست بانو در این داستان ! نخ بیافتد در دست همان جوان ؛ قلب ست بانو بلرزید شادان. ان جوان با نخ بادبادک به شدت نخ دادمان .

از قضا جوانک بود مثل ست بانو الاف در هر زمان .

هر هفته ها گذارش بود در ان بستان .

ست بانو گفت شکر یزدان

که گذارش باشد هفته بعد به همان بستان!

--------------------------

پ.ن 1: جاتون خالی پارک پردیسان خیلی خوش گذشت.

پ.ن 2: از بادبادکم براتون حتما یه عکس میزام.

پ.ن 3: خیالتان راحت باشد از جانبمان ، نه نخی دادیم و نه نخی شد نصیبمان!