قله آن بالاست !

فردا میخوام با دوستایدانشگاهم برم کوه ! از 10 ، 15 نفر فقط 4 نفر موندیم این 3 تا هم انقد اس دادن که کمیم و حال نمیده رفتن رو اعصابم  

من عاشق کوهم ! نمیدونم چرا وقتی میرم کوه احساس سبکی میکنم . مخصوصا اگه بارونی یا برفی باشه که دیونش میشم. 

اگه فردا هیچ کدومشونم نیان تنهایی میرم. سکوت کوه و دوست دارم. البته وقتایی که تنها میرم کوه میرم داراباد، اما فردا قراره بریم دربند .

این جمله رو یه جا خوندم و یه سال دارم باهاش زندگی میکنم و هر جا کم میارم همین و به خودم میگم : 

" در نظر آنهایی که عادت دارند برف را از پشت پنجره ، درحالی که یک فنجان قهوه گرم مینوشند تماشا کنند ؛ درک اینه که چرا عده ای  سرمای هوا و خستگی و را تحمل کرده و خود را به قله میرسانند؛ دشوار است ! در نظر آنها دست و پنجه نرم کردن با خطرات و تحمل این رنج ها نوعی جنون است ؛ ولی آنها هیچ وقت لذت غلبه کردن بر سخت ترین و مغرورترین آفرینش خدا را درک نمیکنند ؛ هیچ کدام نمیتوانند لذت زمانی که قله را زیر پاهایت حس میکنی را درک کنند . تحمل این همه سختی یک دلیل دارد و آن هم این است که قله آن بالاست ! "

پ.ن 1: زندگی بالا و پایین و سختی و مشکل زیاد داره اما هیچ وقت کم نیارید همیشه نگاهتون به اون دور دورا باشه به قله زندگی تون! 

پ.ن 2: عکس رو خودم آخرین باری که دربند رفتم گرفتم . 

پ.ن 3: ارزومه یه روزی یه کوه نورد حرفه ای بشم ، اگه کسی تیم یا باشگاه کوهنوردی رو برای خانما میشناسه بهم معرفی کنه ؛ چون به خاطر این که دخترم خانوادم اجازه نمیدن تو هر باشگاهی عضو شم !

پ.ن 4: دوست جونم از امروز  شروع کرده برای ارشد درس بخونه  امروز خیلی جاش تو نت خالی بود دلم براش واقعا تنگ شده  براش دعا کنید تو این مدت خیلی زحمت کشیده !

البته منم دعا کنید  البته من هیچی درس نخودم