بارن اردیبهشت !

نه  ماه تموم باری بودم روی شونه های ظریفت ، عاشقانه مراقبم بودی. لگد میزدم، از درد اخمات توی هم میرفت ؛اما تو ، عاشقانه دستتو روی شکمت میزاشتی  و باهام حرف میزدی .

نه ماه تموم صدای قلبت لالایی هر سبم بود ، هنوزم به این لالایی وابسته ام ! همه سختیارو مادرانه تحمل کردی ، تا رسیدی به همچین شبی ! 

اون شب خونه دوست بابا مهمون بودید ، بعد از شام بود که رفتی کمک مریم خانم تو آشپزخونه ، دردت گرفته بود ، از سر شب کلافه بودی ولی هی خودخوری میکردی و هیچی نمیگفتی . مریم خانم یهو متوجه تو میشه که داری از درد به خودت می پیچی . میرسوننت به بیمارستان . 

بیمارستان ایران مهر تو دو راهی قلهک . 

ببخشید  مامانی ! من خیلی اذیتت کردم تا دنیا بیام ، تو از درد می پیچیدی و من دلم نمیخواس از وجود تو جدا شم ، ارامش وجود تو نمیخواسم از دس بدم و تو بیشتر درد کشیدی ، تا رسیدیم به 2 اردیبهشت، به 7 صبحش و من بالاخره به دنیا اومدم ! 

عادت دارشتم به صدای تپش قلب تو ! برای همین نتونستن حتی یه لحظه منو از تو جدا کنن ،  مجبور شدن منو بزارن ر و شکم تو که با صدای قلبت چشمامو ببندم و آروم شم 

حالا بیست و چهار سال گذشته ، هنوزم هیشکی نمیتونه تو رو ازم جدا کنه ! هنوزم صدای قلبت آرامشمه . 

مامانی ،

   مامان خدیج ،

           بیشتر از هر چیزی و هر کسی تو این دنیا دوستت دارم !

می دونم دختر خوبی نبودم برات اما ، عاشقتم .  

ممنونم که مامانیه منی ! 

2- بیست و چهار سال شد! دلگیرم از خودم تو جایگاهی نیستم که بچه گیام ارزوشو داشتم ! 

3-  گم شد شادی میلادم ؛

                            در شوق آمدن تو! 

                                    اما شادترین خاطره ام شد 

                                                    بودن و ماندت در کنارارم ! 

 4- خواهرم چن روز پیش از کربلا اومد و امروز خونه ما مهمونیه برگشتش بود ، تو این شلوغیا نشد که به تولدم فکر کنم ولی همه یادشون بود و بهم کادو دادن ! 

5- کاش سهراب نمیرفت به این زودی ها ....

متاسفانه درست یک روز قبل از تولد من تو سال 1359 سهراب سپهری فوت کرد. دلگیرم از رفتنه شاعر محبوبم 

6- میگن اگه زیر بارون اردیبهشت دعا کنی ، حتما مستجاب می شه وامروز اولین بارون اردیبهشت بارید . من فقط خدا رو شکر کردم به خاطر این که مامانمو دارم !