شاعرانه های یک لر اردیبهشتی

گم کرده ام دستانت را در کوچه های اردیبهشت...

شاعرانه های یک لر اردیبهشتی

گم کرده ام دستانت را در کوچه های اردیبهشت...

نبودنت


روز هاست 
روبه روی نبودنت 
چای مینوشم،
گیتار میزنم ، 
شعر می نویسم ، 
نقاشی میکشم ؛ 
اما 
ناگهان بغض میکنم 
فنجان و سازو دفتر شعرم را پرت می کنم 
و روبه روی نبودنت زانو میزنم !

التماس میکنم به نبودنت 
که بودنت را به یادم نیاورد اما 
باز جای خالیت آوار میشود روی سرم و
 نبودنت سرم داد میزندو
و من غمگین تر از همیشه
 چای مینوشم 
رو به روی نبودنت ! 


فنا


خواستی سردی پاییز به فنا ببرد 
عشقمان را، اما 
یادت نبود 
عاشقیمان 
زیر باران پاییز آغاز شد !

عاشقانه های دو نفره



عاشقانه رقصیدیم 

بدون 

موسیقی ،

 باران و 

نور مهتاب


فقط تو بودی و

 

صدای نفسها

گرمی دستها

 و 
شوق نگاهت 



داستان یک زندگی

باران 

عاشقانه تازیانه زد 

               به داغی دل های ما ، 

و من 

  عاشق شدم 

        وقتـــــــــــــــی 

           چشمانم غرق شد 

                     در نگاهــــــــــــــت !

***


باران 

      مرد و 

            غرق شد 

                التماس نگاهم در 

                    باتلاق گل آلود پس از آن 


 و آنوقت 

          فهمیدم  

                        تو  

                              رفتی !

***

باران 

      بارید و 

              قلبم جوانه زد 

                          میان مرداب خاطرات 

زندگی 

       جاری شد و من 

             دوباره متولد شدم 

                      در جریانـــــــــش 


و حالا این منم ؛

                   زیر بــــــــاران 

                       با قلبی زخمی 

                               امـــــــــــــــــا

                                    زنـــــــــــــــــــــــــــــده