حکایت ست بانو و نوروز

نوروز بود و ما بودیم نالان از شلوغی مردمان در کوی و خیابان . مانده بودیم در کف این و آن که گرانی هست پس چرا دوانید  از این بازار به آن ؟؟

بی جواب ماند در آخر این سوالمان؛ اما در میان این شلوغی چیز دیگر بود دردمان. مدتی بود مثل کوزت در ژان والژان، هر روز پشت ویترین مغازه ی کنج میدان مینشستیم به تماشای لباسی الوان؛ لیک نبود آهی در بساطمان , بعد از شکستن قلکمان دمه نوروز رفتیم سراغ لباس خندا ن ، لیک مغازه دار گرفت بدجور حالمان .

- این چه وقت خرید است بانو ؟؟؟

- بی خیال وقت لباس ما کو ؟

- دیر آمدی بانو ، هر چه بود و نبود ملت کردند جارو

چهره مان شد آویزان ، دردمان نشد درمان و ؛ این چنین شد که گرفته شد حالمان در ابتدای نوروز امسالمان، خدا به داد رسد تا آخر سالمان.