زنانه

من زنم !

پیش تر ها من را ضعیفه میخواندند ، کنج خانه نگه میداشتند واز طبیعی ترین خواسته هایم محروم بودم ، نه به این دلیل که حقی برایم قائل نبودند ، نه. به این دلیل که معنای غیرت را نفهمیده بودند . میخواستند هرزگی نگاه دیگران زلالی وجود م را نلرزاند ، انقد این  غیرت چشم هایشان را کور کرد که کم کم وجودم را هم ندیدند و من شدم بخشی از لوازم منزل ، که بود و نبودم حس نمیشد ، خواستم قد راست کنم، خواستم بگویم هی، مرد من ، من همسرت هستم ، هم سر ! یعنی کسی که باید هم سرت باشد ، برابر با تو ، شانه به شانه تو ، اما نمی دانم از کدام گوشه دنیا ، کدام از خدا بی خبری هوار کرد کرد که زن با مرد برابر است و درفش حقوق من را گرفت و شد زبان من !

من را به زور از کنج خانه کشید بیرون و من مرد شدم ! زنانگیم زیر فشار مرد بودن  و پا جا پای مردان گذاشتن له شد ،من راننده تاکسی شدم ، قصاب شدم ، کارگر ساختمان شدم ، منشی  شدم و بعضی روزهای خوش شانسیم وکیل و دکتر  و مهندس هم بود م ، زیر این همه فشار زنانه گی ام را گم کردم .

شب ها خسته که به منزل بر میگشتم  خسته تر از مردم ، روزنامه میخواندم تلخ چایی مینویشیدم و موقع خواب خر و پف میکردم ! انقدر مردانگی به خرج دادم که مردم مردانگی را از یاد برد . دیگر ساعت 9 شب زباله دم در گذاشتن کار مرد خانه نبود، مرد و زن برابرند، پریدن رو ی پشت  بام و تنظیم دیش ماهواره کار مرد نبود ، انقدر همه جا تک و تنها رفتم که مردم یادش رفت گوشه و کنار این شهر برای یک زن تنها خطر ناک است ! دیگر 10 سب تنها بیرون بون بدون احساس حمایت همسرم عادی بود ! مردم یادش رفت من زنم، فکر کرد من هم مثل او  بی نیازم از مراقبت ! حق داشت، خودم مردانگی به خرج داده بودم !

اری منم زنم ، زنی که زنانه گیم زیر چکمه های مرد سالاری و چکش های فمنیسم له شده !

من خودم را گم کردم زیر پرچم فمنیسم ! فمنیسم از حق من دفاع نکرد ، فمنیسم زنانگی ام را کشت !

من نه میخواهم مرد باشم ، نه میخواهم ضعیفه باشم ، لطفا بگدارید من یک زن بمانم.

مرد من بگدار همسرت باشم شانه به شانه تو، برابر با تو ؛ گاهی به شانه های  من تکیه کن و بگذار  با ظرافت زنانه ام همچون بند بازی ماهر تو از باریک ترین مرز های خطر ها بگذارانم و گاهی هم من در آغوش تو از دل امواج مهیب حوادث بگذرم .

من زنم ! زنی که مایه آرامش است ، مظهر عشق است و ایثار .

شرم ندارم از این که صبح ها صبحانه درست کنم و شبا شام بپزم ، در مقابل آرامش و لبخند زیبای مردم راببینم. شرم ندارم از این که خانه دار باشم و کودکم به جای مهد کودک در آغوش من بزرگ شود،  من فقط میخوام زن باشم، بگذارید زنی باشم با ظرافتهای زنانه اش  !

پ.ن 1: این متن صرفا عقاید شخصی من نسبت به اوضاع و احوال فعلی جامعه اس دوست نداری صفحه رو ببند، دوست داری با درج منبع منتشرش کن .

پ.ن 2: من با این که زن و مرد حقوق برابر دارن کاملا موافقم ، ولی این امر از نظر من تو  حقوق اجتماعی مثل تحصیل داشتن شغل و ... اینجور چیزاست ، نه این که من بخوام ظرافتمو فدای این کنم که ثابت کنم هر کاری یه مرد میتونهانجام بده منم میتونم ! نه آقا نمیتونم ! یه مرد هم خیلی از کارایی که من میتونم انجام بدم رو نمیتونه انجام بده ! وجود من ظریفه ، شکننده اس ، روحم لطیفه ، دلیل نداره بخوام این لطافت رو فدا کنم !

پ.ن 3: اگه یه بار دیگه یه زن بگه مردا این روزا مرد نیستن میزنم لهش میکنم ! خودمون گند زدیم !

پ.ن 4 : خیلی حرف مونده که بگم ولی فعلا سکوت بهترین گزینه اس !  

لطفا در گوگل پلاس این پست را + و منتشر کنید :  

               " دریاچه ارومیه را نجات دهیم "