نبودنت

روز هاست 
روبه روی نبودنت 
چای مینوشم،
گیتار میزنم ، 
شعر می نویسم ، 
نقاشی میکشم ؛ 
اما 
ناگهان بغض میکنم 
فنجان و سازو دفتر شعرم را پرت می کنم 
و روبه روی نبودنت زانو میزنم !

التماس میکنم به نبودنت 
که بودنت را به یادم نیاورد اما 
باز جای خالیت آوار میشود روی سرم و
 نبودنت سرم داد میزندو
و من غمگین تر از همیشه
 چای مینوشم 
رو به روی نبودنت !