کلاس ( پست قبل رو بخون بعد این شعرو بخون )

دیر بود !

باز هم اول کلاس بودو

سهم من آخرین نیمکت !

آفتاب گرم ؛ هوای شیرین بهار؛ لالایی خواب الود استاد !!!

چه خواب دلچسبی !

چه دلنشین و چه نزدیک بود

آوای صدایش !

*****

کلاس خالی

چشم های خواب الود من

جزوه در دستان منتظر او ؛

عبور بی صدای من !

کاش او هم مرا دوست داشت !

*****

- خوش به حال شب با آن همه ستاره !

نگاهش کردم ؛

- ستاره ی شبهای بی ستاره من میشوی؟؟؟؟

سرما

ترسیده بودم

   از صدای موج ها    سردی آب   و تاریکی دریا!

رود رها میشد در آغوش دریا

    بی هراس از سیاهی آب !

دور میشدی تو

   خندان از هراس من !

و من گم کردم تو را

 در آغوش دریا!!!!

تنها به روی ساحل لرزیدم

خیره ماندم به دریا 

  ... فقط سیاهی و سیاهی !

لحظه ها و روزها گذشتند

اما

  من هنوز هم

                   میلرزم

                             از حس وحشت و تنهایی !           

تولدی در برف

سکوت برف
و سکون کوه؛
     قصه تکراری  کوهستان ها!
اما من زندگی را یافتم،
                             در آغوش برف
***
گم شده در سپیدی و سردی برف
سرمای مرگ را چشیدم!
یعنی  همین بود ،
                       سهم من
                                   از بودن ؟
                                   از آغوش خورشید ؟
                                   از بوسه ی باران ؟
                                   از نوازش دانه های برف ؟؟؟
***

از تو ممنونم

                برای تولد دوباره ام !

امروز ، با تو فهمیدم ،

                    گرمی آغوش آفتاب را
                    بوسه عاشقانه باران
                    نوازش ارام برف
                    و حتی شیرینی گرمی دستان او را !
از تو ممنونم ...

«برای کوهنورد جوان »

( 89/12/13 نزدیک بود تو کوه داراباد زیر برفا بمونم!!!

شعری برای خودم

شعر ستاره با صدای خودم

برای شنیدن شعر اینجا کلیک کنید.

ستاره صبح

من با توام

هرگاه ،

نگاهت تنهاست و

دلت تنگ است !

کلامی بگو

     که من برای شنیدن

                         کنارتوام !

شانه هایم برای تو ،

   تمام غمت مال من !

لبخند هایم برای تو ؛اما

فراموش نکن

من کنار توام

            هر بار که غمگینی !

کاش بگذاری

     ستاره صبح

          شبهای غمت

                 من باشم !!

« برای ناب ترین لبخندت  »